Zapraszam na pierwszy w tym roku wpis z serii “tu i teraz”. Mam nadzieję, że czekaliście…

Wiem, że lubicie wpisy, w których co miesiąc dzielę się swoim tu i teraz. Dlatego jest mi głupio i bardzo niezręcznie przepraszać za to, że ani grudniowe, ani styczniowe “tu i teraz” się nie ukazało. To wszystko dlatego, że miałam flow na pisanie innych wpisów, a te z cyklu “tu i teraz” musiały zaczekać na swoją kolej, by ostatecznie jednak wypaść z harmonogramu zamieszczonych na blogu wpisów. Zresztą publikacja tego dzisiejszego “tu i teraz” też nie była do końca pewna, bo tak naprawdę miałam plan na dwa inne wpisy. Tym razem postanowiłam jednak, że nie odpuszczę i jest – lutowe i pierwsze w tym roku “tu i teraz”. Cieszycie się? Bo ja bardzo!

Tu i teraz – luty 2018

Czuję się…

Trudno mi opisać to, jak dobrze ostatnio się czuję. Podczas gdy wiele osób skarży mi się na osłabienie, zmęczenie zimą, ogólny spadek energii i chęci do działania, ja swoją energią mogłabym obdzielić pół planety! Już dawno nie czułam się tak dobrze i myślę, że to wszystko jest zasługą regularnych ćwiczeń na siłowni, długich spacerów i słońca, które w tym miesiącu świeciło wyjątkowo często.

Cieszę się…

Myślę, że najbardziej cieszę się z tego, że udało mi się nareszcie ogarnąć i wziąć za siebie. Od 4 lutego systematycznie ćwiczę, co drugi dzień jestem na siłowni, a do tego dużo spaceruję i spędzam więcej czasu na świeżym powietrzu. Codziennie robię od 10 do 12, a nawet 15 tys. kroków, ograniczyłam porcje jedzenia, staram się układać swój jadłospis tak, żeby sprzyjał redukcji wagi. Zaczęłam też kurs “Korepetycje z odchudzania” u Dr.Lifestyle i od poniedziałku planuję zacząć stosować jeden z proponowanych przez Monikę jadłospisów, który wydaje się być napisany specjalnie dla mnie 😉 Cieszę się z tego, że podjęłam wreszcie decyzję o wprowadzenie tych zmian, jakimi są dieta i większa aktywność fizyczna i że przyszło mi to z taką lekkością i radością.

Drugą rzeczą, z której bardzo się cieszę jest start mojego pierwszego blogowego wyzwania “Wiosenna odnowa”. Miałam dużo obaw, jak pomysł wyzwania zostanie przyjęty, czy ktoś będzie chciał wziąć w nim udział i że już na starcie poniosę totalną klapę. Tymczasem wyzwanie wzbudziło duże zainteresowanie, dostałam masę wiadomości, że to świetny pomysł, wiem, że sporo z Was się do niego szykuje i to wszystko cieszy mnie tak, że mam ochotę skakać pod sam sufit.

Jestem wdzięczna…

Myśląc o wdzięczności zawsze myślę o tym, że mam prawdziwego farta mając tak wspaniałego męża, który bardzo wspiera mnie we wszystkim, co robię i dzielnie pomaga, na ile oczywiście jest w stanie mi pomóc. Jestem wdzięczna też za to, że jestem zdrowa i silna, że mam tyle energii i chęci do działania. I za to, że jesteście tu ze mną i wspieracie mnie w tym, co robię na tym blogu.

Czekam na…

Myślę, że tak jak wszyscy czekam już na wiosnę. Nie mogę też doczekać się jutrzejszego dnia, czyli startu wyzwania i weekendu, bo korzystając z tego, że jest u nas mama Rafała, planujemy wyjść gdzieś tylko we dwoje. Czekam też zakończenie formalności związanych z jedną ważną sprawą, o której jeszcze nie mogę nic powiedzieć i na pierwsze efekty moich ćwiczeń i diety.

Czytam…

Czytam wciąż za mało, a raczej nie tak często, jakbym chciała. Książką, którą właśnie skończyłam jest “Życie zero waste. Żyj bez śmieci i żyj lepiej” Kasi Wągrowskiej. Nie będę dzisiaj rozpisywać się na temat tej książki, bo na blogu pojawi się cały wpis, w którym napiszę o moich wrażeniach związanych z książką i przemyśleniach dotyczących idei zero waste.

Potrzebuję…

Potrzebuję znaleźć kogoś, kto ogarnie za mnie zmianę szablonu na blogu i sprawi, że blog będzie wyglądał tak, jak sobie wymarzyłam. Jeśli znacie kogoś takiego, koniecznie dajcie mi o nim znać!

Potrzebuję też zaklinacza dzieci, który sprawi, że moje dzieciaki będą zasypiały o 20, a nie o 22, a ja dzięki temu zyskam dłuższy wieczór dla siebie i męża.

Potrzebuję też kawy i dlatego już kończę, bo nikt mi jej nie zrobi, więc muszę wstać i pójść do kuchni, żeby włączyć ekspres.

Ale zanim pójdę, muszę oczywiście zapytać o to, co u Was?