Co mi dało blogowanie? Refleksje po dwóch latach prowadzenia bloga
Wiecie, że blog kilka dni temu obchodził drugie urodziny? Postanowiłam jednak nie urządzać hucznych obchodów i świętować tej okazji jakoś szczególnie, za to dzisiaj, chcę się podzielić z Wami krótkim podsumowaniem oraz opowiedzieć o tym, co mi dało blogowanie. Tych refleksji jest sporo, jeśli więc macie ochotę napić się kawy, zróbcie ją sobie zanim zaczniecie czytać.
Czego nie wiedziałam dwa lata temu?
Bloga założyłam za namową męża, nie do końca świadoma tego, co się z tym wiąże. Oczywiście wiedziałam, że trzeba od czasu do czasu coś napisać, podlinkować na Facebooku i zachęcić ludzi do tego, by chcieli przeczytać mój wpis. Tak naprawdę nie wiedziałam o blogowaniu jednak nic i teraz, po dwóch latach, jestem o tyle mądrzejsza, że gdybym miała zakładać bloga po raz drugi, długo bym się zastanawiała, czy na pewno chcę się w to pakować.
Bo chociaż blogowanie jest fajne, to jest też bardzo angażujące. Wymaga systematyczności, kreatywności, cierpliwości, uczenia się wciąż nowych umiejętności. Pisząc bloga nie jesteś tylko autorem treści, ale musisz być też marketingowcem i umieć tę treść sprzedać. Musisz być też swoim własnym managerem, by umieć się wypromować i specjalistą od WordPressa, by bloga ulepszać i szybko reagować, gdy coś psuje. Fajnie, gdy będziesz też specjalistą od mediów społecznościowych, fotografem i przede wszystkim sobą. Bo autentyczność w blogowaniu jest najważniejsza.
Chcąc pisać dobrego bloga trzeba też chcieć się rozwijać i uczyć. Wiedzieć, o czym chce się pisać, dla kogo i po co. I tworzyć jak najlepszą treść, która będzie tym, co przyciągnie czytelników i ich na blogu zatrzyma. A do tego potrzeba ogromnych pokładów cierpliwości, wiary we własne możliwości i umiejętności oraz tego czegoś, co się nazywa charyzmą.
To tyle słowem wstępu. Teraz czas na konkrety!
Krótkie podsumowanie dwóch lat blogowania
W stosunku do siebie jestem dość wymagająca i krytyczna. Często brakuje mi pewności, że to, co robię, jest dobre, najchętniej wszystko bez końca bym poprawiała i ulepszała.
Z blogiem jest jednak inaczej. Przez dwa lata stworzyłam miejsce, które naprawdę lubię. Chociaż nie zawsze wszystko wychodzi mi tak, jakbym chciała, widzę, jak ogromne postępy zrobiłam.
Po dwóch latach blogowania nie mam już problemu z mówieniem o tym, o czym jest mój blog, pomysły na wpisy wypełniają dwa zeszyty, a ich pisanie sprawia mi większą przyjemność niż kiedykolwiek.
Robię coraz lepsze zdjęcia, piszę coraz lepsze treści. Mam coraz większe grono stałych czytelników i wciąż przybywa nowych. Blog przybrał już określony charakter, wszystko co na nim robię jest ze sobą spójne, a ja nie muszę zastawiać się, czy coś pasuje, czy nie. Tworzenie treści, czyli pisanie blogowych wpisów stało się przez te dwa lata dużo łatwiejsze, bo wiem już, co najbardziej lubicie czytać, co Was interesuje i jak pisać, żebyście chcieli do mnie wracać.
To, co do tej pory kulało, to moje media społecznościowe. Ale tak naprawdę dopiero teraz wiem, co chcę robić na Facebooku, jak do Was mówić, jaką treść tam prezentować i widzę, że to też już przynosi efekty. Bardzo chciałam to napisać i cieszę się, że mogę to zrobić – fanpage bloga na Facebooku ma już ponad 3000 obserwatorów! I ten piękny wynik osiągnęłam dzień po tym, gdy blog obchodził drugie urodziny, czyli 4 maja.
Niesamowite jest też to, że na Instagramie w tym czasie udało mi się przekroczyć nieosiągalną do tej pory liczbę 1000 obserwatorów!
A statystyka bloga? Gdyby rok temu ktoś mi powiedział, że mój blog będzie odwiedzało miesięcznie ponad 40 000 unikalnych użytkowników – wyśmiałabym go, oczywiście po cichu licząc, że tak właśnie będzie. Ale to jest fakt i jednocześnie ogromny sukces, pokazujący, jak dużo przez ten rok osiągnęłam. Bo w maju 2016 roku bloga odwiedzało niecałe 5 000 unikalnych użytkowników miesięcznie. Po upływie roku jest ich o 35 000 więcej!
Jestem też mega szczęśliwa móc wysyłać co dwa tygodnie newsletter do ponad 600 osób!
Podsumowując ostatni rok blogowania nie mogę pominąć też momentów wzruszenia i ogromnej radości, które towarzyszyły mi, gdy ujrzałam swój blog wśród nadziei polskiej blogosfery w Rankingu najbardziej wpływowych blogerów 2016 roku oraz gdy czytałam to, co o moim blogu pisali inni blogerzy w ramach akcji Share Week, w której otrzymałam wyróżnienie. Takich momentów było zresztą jeszcze więcej, bo i maile, które od Was dostaję potrafią nie tylko wzruszyć, ale dodać mi mega powera do dalszej pracy.
A czy jest coś, co się nie udało? Pewnie tak. Ale nie są to chyba na tyle istotne rzeczy, żebym umiałam wskazać i nazwać je teraz.
Co mi dało blogowanie?
To teraz czas na kilka refleksji.
Odpowiadając na pytanie, co mi dało blogowanie, muszę zacząć od tego, co mi zabrało. A jest to wolny czas, którego od kiedy piszę bloga, nie mam prawie wcale.
Blogowanie traktuję bardzo poważnie i podchodzę do niego tak, jak do pracy. Z pełnym zaangażowaniem i profesjonalizmem. A to się wiąże też z ogromną inwestycją czasową. Bo napisanie tekstu to jedno, ale ogarnięcie go pod kątem SEO, zrobienie i obrobienie lub wynalezienie dobrych zdjęć, dystrybucja i promocja treści w social mediach, odpowiadanie na maile i komentarze to też część blogowych obowiązków, które wymagają poświęcenia sporej ilości czasu. A ja tego czasu, jak dobrze wiecie, dużo nie mam.
Dlatego pierwszą z umiejętności, jakie dało mi blogowanie była umiejętność organizacji pracy i czasu, w takich warunkach, jakie mam, czyli łącząc pisanie bloga z prowadzeniem domu, opieką nad dwójką dzieci i pracą zawodową, którą wykonuję w domu.
Dzięki blogowaniu odkryłam swoją pasję, którą stało się właśnie blogowanie. Stałam się też bardziej kreatywna, nauczyłam się wielu rzeczy, o których nie miałam pojęcia, nabrałam większej pewności siebie. Pozbyłam się oporów, by poprosić kogoś o pomoc, albo o coś zapytać. Wiele razy zdarzało mi się pytać innych blogerów o coś, co nie było dla mnie oczywiste, poprosić o rozwianie wątpliwości, radę, czy pomoc.
Poznałam wiele wspaniałych osób i blogów, które inspirują mnie do fajnych rzeczy.
Udoskonaliłam wiele swoich umiejętności, rozwinęłam się pod kątem pisania, robię lepsze zdjęcia.
Zarobiłam pierwsze pieniądze na treściach, które opublikowałam na blogu.
Stałam się bardziej wymagająca w stosunku do siebie, co jest dobre, bo blog dzięki temu zyskuje.
Umiem radzić sobie ze spadkiem motywacji i brakiem weny. Pokonałam też dwa dość duże kryzysy związane z blogowaniem.
Odkryłam, jaką przyjemność sprawia przekazywanie innym swojej wiedzy, inspirowanie ich do zmian, motywowanie i dzielenie się swoim doświadczeniami.
Nauczyłam koncentrować się na tym,co naprawdę ważne, nie przejmować tym, na co nie mam wpływu i doceniać każdy mały sukces.
Przestałam porównywać się do innych.
I nauczyłam się cierpliwe czekać na to, że mój czas w końcu nadejdzie 🙂
Momenty zwątpienia i plany
Czy przez te dwa lata miałam chwile zwątpienia? Tak. Na szczęście nie trwały one długo i szybko udawało mi się o nich zapomnieć. Prawdziwy kryzys, o czym już wspomniałam, miałam dosłownie kilka dni temu. Trwał dość długo i musiałam kompletnie odciąć się od pisania i myślenia o blogu, by wszystko wróciło do normy. I chociaż Wy tego nie widzieliście, bo na blogu wszystko toczyło się swoim torem, to w mojej głowie toczyła się prawdziwa walka i pojawiały się nawet myśli, żeby sobie odpuścić. Tak, dobrze zrozumieliście. Myślałam o tym, żeby przestać blogować.
Ale spokojnie, nie przestanę. I będę dalej robić to co do tej pory, a jeśli uda mi się jeszcze zacząć realizację któregoś z pomysłów, których mam tak dużo, to blog i Wy bardzo na tym zyskacie. Niestety główną blokadą dla wszystkich nowości jest brak czasu. I być może dopiero wtedy, gdy Natek pójdzie do przedszkola (czyli za minimum rok) coś w tym zakresie się zmieni. Póki co nagrywanie filmów i podcastów musi sobie spokojnie zaczekać. I kilka innych fajnych projektów też.
Najfajniejsze jednak w tym wszystkim, o czym dzisiaj napisałam o blogowaniu i co chciałam Wam o tych dwóch latach opowiedzieć jest to, że jesteście tu ze mną! Że czytacie, wspieracie, komentujecie, dzielicie się moimi wpisami, piszecie do mnie i zostawiacie lajki na fejsie i serduszka na Instagramie. Bez Was tego bloga by nie było!
I dlatego bardzo Wam za to wszystko dziękuję i zapewniam, że będę jeszcze bardziej się starać, by dostarczać Wam jak najlepsze i najbardziej pożyteczne treści.
Za kilka dni podzielę się z Wami też moimi poradami dla początkujących blogerów. Wpis jest już gotowy i jeśli dopiero zaczynacie swoją przygodę z blogowaniem, dążycie do tego, żeby rozwinąć tworzone przez siebie miejsca w sieci, albo potrzebujecie impulsu do zmian – ten wpis może Wam w tym pomóc. Dlatego nie możecie go przegapić 🙂
OK. Trochę się rozgadałam, ale i też dużo miałam do przekazania. Liczę jednak na to, że dobrnęliście do końca i nie uznajecie czasu, który na to poświęciliście za zmarnowany. Będzie mi bardzo miło, jeśli zostawicie mi pod tym wpisem jakiś miły komentarz, napiszecie co Wam się na blogu najbardziej podoba i czego Wam brakuje. Z przyjemnością odpowiem też na wszystkie pytania dotyczące prowadzenia bloga, więc jeśli chcecie o coś zapytać, to śmiało, zróbcie to! 🙂
♦
Jeśli spodobał Wam się ten wpis lub uważacie, że może się komuś przydać, dajcie mi o tym znać – skomentujcie lub udostępnijcie. Będzie mi bardzo miło!
Bądźcie też na bieżąco z kolejnymi wpisami na blogu i moimi aktualności w social mediach. Polubcie fanpage bloga na Facebooku i koniecznie zaglądajcie na Instagram, gdzie nie tylko dodaję zdjęcia, ale jestem też niemal codziennie na Instagram Stories.
Dla mnie jesteś wzorem! Ja teraz mam lekki kryzys, ale też nie chcę przestawać! Jednak najpierw dzieci, potem sen a blog dopiero trzeci i to widać po częstotliwości wpisów ostatnio 😉 ale mam nadzieję że kto ma zostać ten zostanie i poczeka. Masz rację że to wielka satysfakcja i jeszcze więcej pracy. Ty wkładasz w to miejsce ogrom serca i to widać. Rób to dalej ❤
Dziękuję! <3
Ja czekam, bo wiem, że warto! 🙂
<3 :*
Gratuluję drugich urodzin bloga. Ja dołączyłam do obserwatorów jakiś czas temu i w sumie nie sprawdzałam nawet od kiedy piszesz. Pomyślałabym pewnie, że dłużej niż dwa lata. Przyznam szczerze, że nie czytałam wszystkich postów od początku ze względu na brak czasu. Raczej śledzę na bieżąco. Też jestem mamą prawie rocznego synka i podziwiam Cię za to, że znajdujesz jeszcze czas na prowadzenie bloga, pisanie postów, obróbkę, odpowiadanie na komentarze, całą tę pracę w mediach społecznościowych i pewnie jeszcze wiele innych aktywności o których nie wiemy. Nie wiem jak to robisz i czasami się zastanawiam jak wy to matki blogerki godzicie. Życzę Ci więc wielu kolejnych urodzin a co za tym idzie mnóstwo ciekawych pomysłów na kolejne wpisy. Obiecuję zaglądać 🙂 Pozdrawiam. Agnieszka
Dziękuję <3
A odnośnie blogowania przy dzieciach to nie jest to łatwe i wymaga naprawdę dużej samodyscypliny, niezłej organizacji i przede wszystkim umiejętności wyznaczenia sobie odpowiednich priorytetów.
Pozdrawiam ciepło! Do zobaczenia w kolejnych wpisach 🙂
Bardzo podoba mi się ten cykl. Będę śledzić wpisy o blogowaniu. Pomyślałam sobie, że teraz gdy masz tylu wiernych, zaufanych czytelników wokół tematyki zdrowego stylu życia, Eco Kraina by kwitła. Zatęskniło mi się za starymi czasami 🙂
Cyklem bym tego raczej nie nazwała, bo raczej nie będę pisać o blogowaniu, poza tym jednym wpisem, który już czeka na publikację. Chociaż, kto wie? Może jak będzie duże zainteresowanie, to kto wie? 🙂
Zgadzam się z Tobą, że teraz miałabym większe szanse na rozwój sklepu. Ale to już zamknięty temat 🙂
Super pomysł z wpisem dla początkujących blogerów. 🙂 Bardzo lubię Cię czytać, jesteś autentyczna, prawie jak koleżanka z podwórka 🙂
Bardzo zależy mi na tym, żeby tak było i cieszę się słysząc, że mi to wychodzi 🙂 Pozdrawiam i przesyłam buziaki dla Lilusi <3
Piękny wynik, Olga! Widać ogrom pracy, którą włożylaś w to miejsce i dało piękne efekty. Z niecierpliwością czekamy na wpis z poradami dla początkujących blogerów. Nam za nieco ponad miesiąc miną 3 lata Sisters92.
Trzy lata to już szmat czasu!
Dziękuję Wam za dobre słowa i serdecznie pozdrawiam :*
Gratulujemy 🙂
Dziękuję 🙂
Jesteś pełna profesjonalizmu i bardzo dobrze wykonujesz swoją pracę. Gratuluję Ci sukcesu.
Bardzo Ci dziękuję:)
Bardzo prawdziwe słowa i sporo sama mogę z tego napisać, patrząc na swoją przygodę z blogiem.
Staram się nie lukrować i pisać o blogowaniu właśnie z takiej perspektywy, jak to widzę. Cieszę się, że się mną zgadzasz i podobnie to wszystko postrzegasz. Pozdrawiam 🙂
Gratuluję sukcesu! Zawsze zaczyna się od zera, ogromną sztuką jest osiągnięcie takich wyników 🙂
Dziękuję!
Chętnie przeczytałam Twój wpis, bo sama jestem na początku drogi. Zaczynam dostrzegać błędy, które popełniam, czeka mnie jeszcze sporo pracy 🙂
Życzę Ci kolejnych urodzin bloga innych, hucznych! 😉 i nadal z optymistycznym podejściem.
Jeśli dotrwam do 3 lat, to będę świętować hucznie i nawet szampana się napiję 😉
Gratuluje wytrwałości i wyników 🙂
Dziękuję 🙂
Gratulacje. Inspirujący i krzepiący wpis biorąc pod uwagę, że ja praktycznie dopiero co zacząłem pisać bloga. Trzymam kciuki za kolejne 2 lata, z może i 20 😀
A ja trzymam kciuki, żeby Ci się udało!
Dzięki!
O rany, i to wszystko mnie czeka. Jestem dopiero na poczatku tej drogi. Gratuluję!
No lekko nie będzie, ale na pewno sobie poradzisz. Powodzenia!
Może za 2 lata uda mi się to rozkręcić 😉
Życzę Ci kolejnych lat w blogowaniu z mnóstwem dodatkowej wiedzy 🙂
Dzięki za podzielenie się swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi blogowania.
Dziękuję i ściskam 🙂
Wow, niesamowite statystyki! Jestem początkującym blogerem i są dla mnie bardzo inspirujące. Dziękuję Olga i powodzenia w dalszym blogowaniu. 🙂
Hej! Dziękuję i Tobie też życzę powodzenia!
A ja trafiłam na Twojego bloga chyba dość nietypowo – szukałam w ramach pracy interesujących faktów o życiu w Norwegii. No i już zostałam 🙂 Najcześciej podglądam Cię na Insta i ciąglę podziwiam Twoją pogodę ducha. A no i po przeczytaniu powyższego tekstu – rownież profesjonalne podejście do blogowania. Życzę kolejnych jubileuszy :*
Nie ważne jak tu trafiłaś, ważne, że jesteś 🙂
Olga piękne wyniki! Ty jesteś jak mróweczka, bardzo to w Tobie podziwiam i najbardziej ze wszystkich słów, które przeczytałam podobały mi się te o cierpliwości. Blogowanie to sport dla długodystansowców. Mi trochę zajęło zrozumienie tego, po drodze były momenty odpuszczenia, zawirowań, ale jestem. Tym bardziej podziwiam więc Ciebie za upór, wytrwałość i dążenie do tego by to miejsce w sieci było takie jakie jest. A jest szalenie inspirujące i ja bardzo bardzo lubię Cię czytać 🙂 Gratulacje raz jeszcze! Nie przestawaj! 😉
Mnie momenty zwątpienia dopadały nie raz i nadal się zdarzają! Dzisiaj też mam taki dzień, że frustracja się ze mnie wylewa, ale wiem, że to minie i za chwilę znowu blogowanie będzie mnie kręcić, cieszyć i motywować do dalszej pracy 🙂
Ja mam średnio to kilka razy w miesiącu. Znam to 🙂 Chce to rzucić i mieć święty spokój, po czym znów power, motywacja i jadę 🙂
Gratuluję wyników . Tak trzymać 🙂 !
Życzę kolejnych sukcesów i pozdrawiam ciepło, Patrycja
Gratulacje Olga!
Olga, piękny wynik, ale w 100% na niego zasłużyłaś tworząc wartościowe i bardzo spójne miejsce w sieci. Stworzyłaś blog ekspercki i widać, że pisanie sprawia Ci ogromną radość, pomysłów na wpisy Ci nie brakuje i pięknie ogarniasz narzędzia. Podziwiam. Mi pisanie z taką lekkością nie przychodzi, wpisy tworzę znacznie dłużej, a czasami zamiast po prostu je pisać zbyt długo się nad nimi zastanawiam i ochota odchodzi, bo coś mi w głowie brzęczy: eee, to już było u innych. Trochę martwi to, że nie masz wolnego czasu i pewnie stąd biorą się ewentualne, przejściowe kryzysy, ale wystarczy czasem chwilę odpocząć, zluzować i nabrać dystansu. Z drugiej strony kiedy ja miałam 33 lata pracowałam jak szalona. Nic nie liczyło się poza pracą. Potem życie ustawiło mi inne priorytety i z perspektywy czasu myślę, że dobrze się stało, bo kiedyś w pracy się zatracałam, a teraz patrzę na to zupełnie inaczej i swój czas dzielę na różne sfery życia co oczywiście oznacza, że naturalnie nie mogę poświęcić większości czasu jednej z nich np. blogowaniu. Ty nie przestawaj, bo całe życie przed Tobą, a szkoda by było włożonej do tej pory pracy 😉 Ściskam.
Zdecydowanie nie pracuję jak szalona, bo mając niemowlę w domu nie ma takiej możliwości 🙂 Ale na pisanie bloga poświęcam każdą wolną chwilę, inaczej nie miałabym kiedy tego robić, więc to kwestia wyboru – albo leżę i patrzę w chmury, ale robię coś, co bardziej mnie napędza, motywuje i co sprawia mi większą przyjemność 🙂
Dziękuję Ci za ten komentarz. Do tej pory jeszcze nikt nie nazwał mojego bloga eksperckim, a chciałabym, żeby tak właśnie był postrzegany.
A co do tworzenia samych treści – bywa, że zajmuje mi to nawet kilka dni. Przestałam za to myśleć o tym, że to już gdzieś było – blogosfera jest ogromna i nie da się tego uniknąć. Ale zawsze można ten sam temat podejść z innej strony i przede wszystkim po swojemu. Poza tym, moi czytelnicy niekoniecznie muszą być czytelnikami X-blogów i mogą potrzebować, żebym właśnie jakiś temat im omówiła.
Jasne, że internet jest wielki i każdy ma swój w nim kawałek i odbiorcę, ale chodziło mi bardziej o to, że bardzo, ale to bardzo wiele treści jest powielanych (czasami wręcz identycznych), co niezwykle męczy, dlatego podobnie jak Ty staram się podchodzić do tematów nieco inaczej i widzę, że czasami jest to doceniane.
Olga, myślę, że masz pełną świadomość tego, że masz dużą wiedzę nt naturalnej pielęgnacji i ludzie przychodzą do Ciebie po tę właśnie wiedzę, dlatego nazwałam Twój blog eksperckim. Keep going 😉
Hej Olga! Jestem u Ciebie po raz pierwszy i musze przyznać, ze szalenie mi sie tu podoba! Jestem na początku blogowej drogi, bo to tylko/aż pół roku. To cudowne uczycie widzieć zmiany i efekty ciężkiej pracy. Oby tak dalej! Zostaje na dłużej ?
Hej! Nadrabiam dopiero komentarze w tym wpisie i bardzo się cieszę, że do mnie trafiłaś! Bo dzięki temu ja poznałam Twój blog, a wszystko co włoskie bardzo mnie interesuje 🙂
Szalenie się cieszę! Chętnie wymienię się wiedzą, a u Ciebie zostaję na pewno! Trzymam kciuki za dalszy rozwój 😉
Jesteś więc naprawdę dobrze zorganizowana mamą bo ten blog to kawał dobrej roboty. To widać, że angażujesz się całą sobą. Gratuluję 2-óch latek i życzę kolejnych, owocnych 🙂
Dziękuję 🙂
Ogromne gratulacje! Oby tak dalej 🙂
Ciekawy artykuł z wiedzą w pigułce. Ja dopiero zaczynam przygodę z blogowaniem i uwielbiam czytać takie teksty. Uświadamiam sobie, że pewnym kwestii nie da się przeskoczyć.
Pozdrawiam, http://www.czytanierozwija.pl
Dziękuję i trzymam kciuki za rozwój Twojego bloga!
Pouczające, inspirujące i motywujące ☺️ Olga trzymam kciuki za dalsze sukcesy – blog super! Ja – avokava ☺️ jestem wierną czytelniczkom!
Pięknie! Też za trzy miesiące przekroczę tę magiczną dwuletnią granicę, choć u mnie blogowanie było czymś bardzo nieregularnym, pisałam, kiedy miałam czas, wenę… Zanim się rozkręciłam, dziecko mi nieco dorosło, minęło trochę czasu 🙂
Wszystko przed Tobą! 🙂
Super Olga, gratulacje!
Dziękuję! :*
Serdecznie gratulacje i oby tak dalej, nie przestawaj Olga. 🙂
Hej Aniu! Bardzo dziękuję i pozdrawiam 🙂
Piękny wpis:) Takie podsumowania są bardzo motywujące. Pokazują, że jeśli tylko chcemy możemy osiągnąć bardzo wiele. Cieszę się, że wspomniałaś też o cieniach blogowania, o momentach kryzysu. Ludzie czasem nie zdają sobie sprawy jak wiele trzeba poświęcić, aby blogować. To ciężka praca – czasem myślę, że jedna z lepszych szkół życia. I dlatego chylę czoła, bo tworzysz wartościowe miejsce w sieci 🙂 Życzę Ci wielu sukcesów i nadal niezmiernie kibicuję, bo wsparcie jest potrzebne każdemu cały czas. Bądź sobą, bo to jest najpiękniejsze co możesz dać Nam – Czytelnikom 🙂 :*
Jak mogłam przegapić tak piękny komentarz, no jak? Dziękuję! :*
Po przeczytaniu fragmentu: “Gdyby rok temu ktoś mi powiedział, że mój blog będzie odwiedzało miesięcznie ponad 40 000 unikalnych użytkowników – wyśmiałabym go (…) Bo w maju 2016 roku bloga odwiedzało niecałe 5 000 unikalnych użytkowników miesięcznie.” wciąż zbieram szczękę z podłogi 😉 Robi wrażenie. Gratuluję 🙂 Też traktuję blog jak pracę, z dokładnością co do minuty. Przez rok jeden jedyny raz spóźniłam się z publikacją postu. O jakieś 3 godz. Nawet na tramwaj nie przychodzę z taką precyzją 🙂
Tak naprawdę to w maju było ponad 70 K UU i sama mam problem, żeby to ogarnąć. No i poprzeczka jest już ustawiona naprawdę wysoko. Nie wiem, czy nie za wysoko 🙂
Nie wiem, gdzie stawiasz sobie poprzeczkę, ale to są takie liczby, że co by się nie działo, nie powinnaś mieć sobie nic do zarzucenia 🙂 Jestem pod szczerym wrażeniem 🙂
Na szczęście nie postawiłam sobie poprzeczki na żadnym poziomie. I chyba dlatego bardzo mnie cieszy, gdy widzę, jak to się pięknie układa. I fajnie by było się już utrzymać tu, gdzie jestem, ale to może nie być łatwe 🙂
Nie zastanawiasz się nad tym na początku – że tam gdzie dotrzesz trzeba się utrzymać. A trzeba 🙂 To jeszcze przede mną, ale jestem ciekawa jak Tobie będzie się układać.
I mi blogowanie po blisko 10 latach wiele dało. Dzięki za własne przemyślenia i motywację do dalszej pracy nad swoim blogiem 🙂