Na podsumowanie ubiegłego roku jest już zdecydowanie za późno. Pisanie o noworocznych postanowieniach pod koniec stycznia też już chyba nie na miejscu. Jednak aby napisać o tym, co u mnie nowego, co się zmienia i jakie mam plany na najbliższe miesiące, jest to najlepszy moment.

A zmian szykuje się sporo. I to nie tylko tutaj, na blogu, ale też w życiu prywatnym. I chociaż sferę prywatną pozostawiam w większości dla siebie i nie piszę o niej za dużo na blogu, w dzisiejszym wpisie zrobię mały wyjątek.

Jak pewnie zauważyliście, od połowy listopada moja aktywność na blogu była dużo mniejsza, a w grudniu nie było mnie prawie wcale. Zniknęłam nie tylko stąd, ale też z fejsa i wylogowałam się na jakiś czas z sieci niemal zupełnie. Nie przyczyniło się do tego jednak to, że straciłam energię i zapał do pracy, a blogowanie straciło na atrakcyjności. Przez cały ten czas miałam ogromne poczucie winy, że tak to miejsce, które w ciągu kilku miesięcy stało się moim własnym miejscem w sieci, zaniedbuję. Martwiła mnie ta cisza i pustka, ale pomimo wielkich starań, nie byłam w stanie nic z tym zrobić. A próbowałam. Mnóstwo szkiców wpisów pozostało niedokończonych, notatnik zapełnił się pomysłami na nowe teksty. Codziennie zasypiałam z nadzieją, że jutro w końcu będzie ten dzień, gdy poczuję się lepiej i będę mogła napisać ciekawy wpis, opublikować go tutaj, podzielić się nim w social mediach. Ale wstawałam rano i niestety.

I tutaj dochodzimy w końcu do momentu, w którym wyjaśnię Wam przyczynę tego stanu rzeczy.

W połowie listopada moje samopoczucie zaczęło się bardzo pogarszać. Niemal z dnia na dzień traciłam energię, miałam problem, by wstać z łóżka i zasypiałam niemal na stojąco. Do tego doszły mdłości i dolegliwości żołądkowe. Szybko domyśliłam się, co może być tego przyczyną. I być może część z Was też już się domyśliła 🙂 Bo co się dzieje z kobietą, której nagle przestaje smakować kawa i nawet jej zapach powoduje mdłości?

Tak, jestem w ciąży.

I to w takiej ciąży książkowej, z całą gamą dolegliwości towarzyszących w pierwszych tygodniach. To, co się ze mną działo, to złe samopoczucie, senność, brak energii, ogólne osłabienie – nie znałam tego w pierwszej ciąży. Teraz to było coś nowego, co udowodniło, że jednak każda ciąża jest inna i zatrzymało mnie na prawie 1,5 miesiąca w łóżku. Moja aktywność w tym czasie ograniczała się do tego, że wstawałam rano, odprowadzałam Lenę do przedszkola, wracałam do domu i spałam 2-3 godziny. Wstawałam, ogarniałam 1-2 zlecenia zawodowe (a były dni, że i na to nie miałam siły), odbierałam córkę z przedszkola i do końca dnia nie podnosiłam się z łóżka. A jeśli już wstawałam, to czułam się, jak na wielkim kacu 🙂

Na szczęście to już minęło i ogarniając się ze wszystkich zaległości, próbuję się ogarnąć też tutaj, na blogu. Potrzebuję jeszcze chwilę, żeby zacząć pisać i publikować regularnie, ale wszystko jest na dobrej drodze, by tak się w końcu stało. W międzyczasie planuję wprowadzić małe zmiany. Przede wszystkim zmienią się nazwy kategorii. Będą po polsku i bardziej czytelne. Mam nadzieję, że ułatwią Wam poruszanie się po blogu. Planuję też wprowadzić nową kategorię, w której pojawią się teksty o tematyce ciążowej. Nie będzie to oczywiście pamiętnik ciężarówki, ale artykuły dotyczące zdrowia w ciąży, odżywiania, pielęgnacji ciała, samopoczucia itd. Tematycznie nie odbiegnie to od głównej tematyki bloga i jestem przekonana, że fajnie ją uzupełni.

Kilka dni temu na fanpage’u opublikowałam post, w którym pojawiły się tytuły najchętniej czytanych przez Was wpisów na blogu w ubiegłym roku. Publikuję je również tutaj, na wypadek, gdyby coś Wam umknęło.

• To, co jem jest dla mnie ważne – ten wpis w bardzo szybkim tempie zdeklasował wszystkie pozostałe. Nie było to dla mnie zaskoczeniem i po raz kolejny chcę podkreślić, że udział w tym wpisie Magdy, Doroty, Ani, Agnieszki i Edyty miał dla mnie ogromne znaczenie i jestem przeszczęśliwa, że mogłam je gościć na blogu.
• Wyzwanie Minimalistki. Czy 21 dni wystarczy, żeby zmienić życie na lepsze? Udział w wyzwaniu był bardzo inspirujący i zmotywował mnie do wielu zmian, które wprowadziłam w życiu codziennym i których trzymam się do dzisiaj.
• Jak jeść mniej? 5 sprawdzonych sposobów – jeden z  moich ulubionych wpisów poświęconych zdrowym nawykom żywieniowym i odżywianiu. Cieszę się, że Wasz także 🙂
• Wszystko, co powinniśmy wiedzieć o olejach roślinnych – byłam mile zaskoczona odzewem, z jakim spotkał się ten wpis i liczbą jego udostępnień. To właśnie w tym momencie przekonaliście mnie do tego, żeby więcej pisać o naturalnej pielęgnacji.
• Najlepsze kosmetyki mamy w kuchni – duże zainteresowanie tym, jakie kosmetyki możemy wyczarować z kuchennych produktów, spowodowało, że wpis doczekał się drugiej części, a ja mam w notesie kilka nieopublikowanych jeszcze pomysłów na produkty, których w nich nie omówiłam 🙂

Przygotowując to podsumowanie zdałam sobie sprawę z tego, jak chętnie czytacie wpisy o naturalnej pielęgnacji i ekologicznych kosmetykach. Kolejna piątka wpisów z największą ilością odsłon dotyczyła właśnie tych zagadnień. I dlatego w najbliższym czasie na blogu będzie pojawiało się jeszcze więcej wpisów, dotyczących tej tematyki. Co nie znaczy, że zabraknie tekstów o zdrowym odżywianiu 🙂

Podsumowując chcę napisać jeszcze o postanowieniach, a raczej wyzwaniach, jakie sobie postawiłam na ten rok. Oczywiście rozwijanie bloga to jedno z nich, ale jest jeszcze coś znacznie ważniejszego. Moim priorytetem na ten rok jest uporządkowanie sfery życia rodzinnego. Nie, nie rozwodzę się, nawet o tym nie pomyślałam 🙂 Jednak to, że jestem w ciąży, zmotywowało mnie do tego, by w końcu coś postanowić. Jak wiecie, mój mąż pracuje w Norwegii. Odczuwam coraz większe zmęczenie takim stanem rzeczy, a za kilka miesięcy do mnie i Leny ma dołączyć jeszcze niemowlę. Już teraz są takie dni, że nie wiem, w co ręce włożyć, a może być jeszcze trudniej. Dlatego intensywnie myślimy (bo to w końcu dotyczy nas, a nie tylko mnie), jak to nasze wspólne życie ma dalej wyglądać. I bardzo możliwe, że za jakiś czas zacznę nadawać do Was z Norwegii. Oczywiście jeszcze żadna decyzja nie zapadła, ale będę uparcie dążyć do tego, żeby to się w końcu stało. Trzymajcie kciuki, bo będzie to wymagało ode mnie dużej odwagi 🙂

I to tyle ode mnie. Miało być krótko, a trochę się rozpisałam. Teraz chciałabym się dowiedzieć, co u Was. Jakie macie plany i postanowienia na rok 2016? Czy już wzięliście się za ich realizację?

A na koniec dziękuję Wam za to, że pomimo mojej długiej nieobecności, wciąż tu byliście i nadal jesteście! :*